ही लाली, ही पावडर, हे ठुमके!

ते चारजण की त्या चारजणी
रोजच दिसतात
कोपरखैरणे स्टेशनच्या एका
गर्दीने न व्यापलेल्या कोप-यात
नट्टापट्टा करताना

त्यांच्यात किंवा त्या नट्टयापट्टयात
काय जादू असते ठाऊक नाही
मात्र
येणा-या जाणा-या असंख्य माना
वळून पाहील्याखेरीज जात नाहीत

दोघांचाही नेमका उद्देश मात्र समजत नाही
नट्टयापट्टयाचाही आणि नजरांचाही

नजरांमधे,
कुतूहल, कीव, घॄणा की वासना
की एक मोठा शून्य...
रोजच्याच यंत्रवत हालचालींचा एक भाग

टाळी वाजवून हात पुढे करताना
वर बघायलासुद्धा वेळ नसणा-याला
वाटलेच तर मिळेल ते घेऊन
पुढची टाळी वाजवायला
चालू पडणा-या
नट्टयापट्टयात तरी शॄंगार कुठला

कुठले/ल्या तरी आहोत आम्हीही
हे ठसविण्याची
केविलवाणी धडपड तर नसेल

ही लाली, ही पावडर, हे ठुमके!

-----
विजय दिनकर पाटील